۳۴۲ سال بعد از روز غدیر در سال دهم هجری، با قدرت گرفتن خاندان‌های شیعی ایرانی در جهان اسلام و فتح بغداد توسط آل بویه، پس از قرن‌ها حکومت خاندان‌های اموی و عباسی، روزنه‌ای برای تنفس شیعه باز شد و برای اولین‌بار ۱۸ ذی‌الحجه در تقویم‌های قمری، به عنوان بزرگترین عید مسلمانان جهان نام‌گذاری شد و شیعیان در سرتاسر گیتی این روز را به عنوان روز ریاست امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام جشن گرفتند، زیرا تا قبل از به قدرت رسیدن آل بویه و برگزاری باشکوه مراسم عید غدیر تحت لوای حکومت ایرانی، شیعیان عید غدیر را به صورت مخفی یا محدود برگزار می‌کردند.
بر اساس مستندات تاریخی معلوم می‌شود اولین جشن علنی و سراسری عید غدیر و آغاز ولایت امیرالمؤمنین علی سال ۳۵۲ هجری قمری برگزار شد، یعنی پس از گذشت ۲۴ سال از غیبت کبرای امام زمان عجل‌الله تعالى‌فرجه.
از آن پس، ایرانیان در روز عید غدیر شهرها را تعطیل و آذین کردند، مغازه‌ها تا صبح باز بودند، افرادی به نشانه شادی طبل کوبیده، شیپور می‌زدند و آتش‌بازی به راه می‌انداختند.
