«حذیفه بن یمان» در روز نهم ربیع الاول به محضر رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله مشرف شد.
حذیفه می‌گوید: «امیرالمؤمنین و امام حسن و حسین علیهماالسلام را دیدم که با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله غذا میل می‌فرمودند و آن حضرت به روی آنها تبسم می‌نمود و به امام حسن و حسین علیهماالسلام می‌فرمود:
«بخورید! و مسرور باشید و گوارا باد بر شما برکت و سعادت این روز و روزی که خداوند متعال در آن اعمال و دعای محبان و شیعیان شما را قبول می‌فرماید.همانا من امر کرده‌ام ملائکه‌ام را در هفت آسمانم که برای شیعیان و محبّان شما عید بگردانند.»
رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: ای‌حذیفه! خدای تعالی به من وحی فرمود:
«ای محمد! همانا که من این روز را عید گردانیدم برای تو و اهل بیت تو و برای هرکسی که تبعیت آنها را بکند از مؤمنان و شیعیانشان و قسم می‌خورم به عزت و جلال و مقام و منزلتم که قطعاً من دوست می‌دارم هرکسی را که به خاطر من این روز را عید بگیرد، به او ثواب آنها که دور عرش را احاطه کرده‌اند داده می‌شود و قبول نمایم شفاعت او را نسبت به نزدیکان و محارمش و زیاد کنم مال او را اگر گشادگی دهد بر خود و عیال خود در این روز و هر سال در این روز صدها هزار نفر از موالیان و شیعیان شما را از آتش جهنّم آزاد گردانم و اعمالشان را قبول نمایم و گناهانشان را بیامرزم.»
سالها بعد زمانی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام مرا دیدند فرمودند: «ای‌حذیفه! آیا به یاد داری آن روزی را که آمدی به نزد سرور من رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و من و دو سبط اونزد او بودیم و با او غذا می‌خوردیم، پس ایشان تو را بر فضیلت این روز آگاه ساخت؟»
حذیفه گوید: «عرض کردم بله، ای برادر رسول خدا.»
امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «به خدا سوگند که این روز، روزی است که خدای تعالی در آن دیده آل پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را روشن گردانید و همانا که من برای این روز هفتاد و دو نام می‌دانم.»
منبع: بحارالانوار، جلد ۳۱، صفحات۱۲۰ تا ۱۲۹
