در گذشته عرب‌ها برای جانشینی شیخ عشیره، عمامه خود را بر سر فرد جانشین می‌گذاشتند. که این عمامه نماد جانشینی بود. وقتی پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله درحجة الوداع ازمکه خارج شدند، در نقطه‌ای به نام غدیرخم برای معرفی حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام توقف کردند. جایی که به حکم خداوند بهترین مکان برای عملیات واگذاری و تنفیذ امامت بود. در ادامه، روایت‌هایی درباره «سحاب» عمامه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله که درواقعه بزرگ غدیر خم بر سر جانشینش، نفس الرسول، حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام قرار گرفت، از پیش نظر خواهید گذراند.
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم بعد از پایان خطبه غدیر، عمامه خود را که «سحاب» نام داشت، به عنوان تاج افتخار بر سر امیرالمؤمنین علیه‌السلام قرار دادند و انتهای عمامه را بر دوش آن حضرت آویزان نمودند، و فرمودند: «عمامه، تاج عرب است.»
علامه امینی روایات متعددی در این باره از شیعه و اهل سنت نقل کرده است که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله عمامه خود را بر سر حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام نهاد و دو طرف آن را از جلو و عقب او افکند، سپس فرمود: «رو به من کن»، آن حضرت رو نمود، بعد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «پشت به من کن»، آن حضرت پشت نمود، سپس پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «فرشتگان به نزد من چنین آمدند.»
خودِ حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام هم در این باره فرموند: «پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در روز غدیر خم عمامه‌ای بر سرم بستند و یک طرفش را بر دوشم آویختند و فرمودند: «خداوند در روز بدر و حنین، مرا به وسیله ملائکه‌ای که چنین عمامه‌ای به سر داشتند، یاری نمود.»
گفته شده، این (سحاب) علامت امامت و رهبری است و تا پایان رحلت رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم این عمامه بر سر حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام بوده است.
منابع
- الغدیر ج ۱ ص۵۳۹.
- الغدیر، ج۱، ص۲۹۱.
- عوالم العلوم، ج۲، ص۱۹۹.
