جمع کثیری از علمای اهلسنت و جماعت بر صحت «حدیث غدیر» تصریح کردهاند که به مشهورترین و معروفترین آنها نزد اهل سنت اشاره میشود.
«ابنحجر عسقلانی» دربارۀ این حدیث میگوید: «حدیث: من کنت مولاه فهذا علی مولاه، را «ترمذی» و «نسائی» به چندین صورت مختلف آوردهاند و «ابنعقده» آنها را در یک کتاب جمعآوری کرده و بسیاری از سندهای آن صحیح و درست است.»[۱]
«ذهبی» در «تصحیح حدیث» میگوید: «مطلب بن زياد، از عبدالله بن محمد بن عقيل چنین روایت میکند: «من بههمراه علی بن حسین و محمد بن حنفیه و ابوجعفر در خانۀ جابر بودم که مردی از اهالی عراق وارد شد و گفت: تو را به خدا سوگند مرا از آنچه از رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) دیدی و شنیدی باخبر کن.»
سپس گفت: «ما در جحفۀ غدیرخم بودیم و مردم بسیاری از جهینه، مزینه و غفار حضور داشتند، پس رسول خدا (صلیاللهعلیهوآله) از خیمه سوی ما بیرون آمدند و سه مرتبه با دستشان اشاره کردند و دست امیرالمؤمنین (علیهالسلام) را گرفتند و فرمودند: من كنت مولاه فعلي مولاه (هرکس که من مولا و سرپرست اویم، ازاینپس، علی مولا و سرپرست اوست).»[۲]
منابع
[۱] فتح الباری، ابنحجر، جلد ۷، صفحه ۶۱.
[۲] سیرۀ اعلام النبلاء، ذهبی، جلد ۸، صفحه ۳۳۴.
