در این روز در سال ۱۰ هـ پیامبر با اصحاب از مدینه برای «حجة الوداع» و واقعه «غدير» حرکت کردند.
پیامبر با غسل از مدینه خارج شدند، درحالی که از روغن مخصوصی برای مو و صورت استفاده کرده بودند و دو لباس مخصوص احرام را همراه برداشتند. خروج آن حضرت در روز شنبه، چهار یا پنج روز مانده به آخر ذی‌القعده بود.
همسران پیامبر و زنان وابسته همراه آن حضرت در هودج ها بودند. به ویژه حضرت صدیقه طاهره، اسماء، ام سلمه، عایشه و حفصه حضور داشتند. اهل‌بیت آن حضرت، مهاجر و انصار و مردم دیگر نیز ایشان را همراهی می‌کردند.
با این‌که قبل از خروج پیامبر اکرم از مدینه عده زیادی از مردم مدینه مبتلا به بیماری شده و نتوانسته بودند با آن حضرت به مراسم حج بروند، با این‌حال تعداد همراهان پیامبر از مدینه را تا ۱۲۴ هزار نفر هم نقل کرده اند.
با حساب افرادی که در مکه مقیم بودند و همچنین کسانی‌که از اطراف و اکناف در مراسم حج آن سال شرکت می‌کردند، تعداد حاجی‌ها بیش از این تعداد می‌شود، مانند کسانی که با «امیرالمؤمنین» علیه‌السلام از یمن آمدند و همچنین با ابوموسی و غیر ایشان در بازگشت از سفر به کاروان بزرگ حج ملحق شدند.
آغاز بیان ولایت در مراسم حج
در عرفات به پیامبر دستور الهی رسید که علم و ودائع انبیاء را به امیرالمؤمنین علیه‌السلام تحویل دهند و امر ولایت او را به مردم تبلیغ کنند. رسول خدا بسیار گریست، طوری‌که محاسن مبارک از اشک تر شد. حضرت خواستند، خداوند ایشان را از شر منافقین محافظت فرماید.
در منا دو بار خطبه ایراد فرمودند که اشاره کلی به ولایت امیرالمؤمنین علیه‌السلام داشتند. در مسجد «خیف» بار دیگر جبرئیل نازل شد که خداوند می‌فرماید: «ولایت علی را به مردم برسان، ولی وعده محافظت از شر دشمنان را برای آن حضرت نیاورد.»
به «کُراع الغُمیم» در نزدیکی «جحفه» که رسیدند، باز جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد: «فلعلك تارك بعض ما يوحى إليك وضائق به صدرك.»(شاید تو ترک‌کننده باشی بعضی از اموری را که به تو وحی می‌شود، و سینه تو به خاطر آن گرفته باشد)، این بار هم در امر ولایت تأکید کردند، ولی آیه‌ای دال بر محافظت آن حضرت از شر دشمنان نیاورد.
سفر ولایت
پیامبر مطالبی دال بر شر منافقین نسبت به امیرالمؤمنین علیه‌السلام به جبرئیل فرمود و بعد از آن کوچ کردند. به غدیر خم که رسیدند، اوایل روز بود. جبرئیل نازل شد و آیه ۱۷۱ سوره «مائده» را آورد که شامل تاکید بر ابلاغ امر ولایت و در امان بودن حضرت از شر منافقين بود: «يا أيها الرسول بلغ ما أنزل إليك من ربك وإن لم تفعل فما بلغت رسالته والله يعصمك من الناس، إن الله لا يهدى القوم الكافرين»(ای پیامبر، تبلیغ کن به مردم آن امری را که درباه علی از جانب خدا بر تو فرستاده شد، و اگر این کار را انجام ندهی رسالت الهی را تبلیغ نکرده‌ای و خدا تو را از مردم حفظ می‌نماید؛ خداوند کافران را هدایت نمی‌کند.»
انتهای پیام/ع
