نام‌گذاری حضرت فاطمه

حکمت نام‌گذاری حضرت فاطمه (سلام‌الله‌علیها)

حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، دختر گرامی پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) و حضرت خدیجه (سلام‌الله‌علیها)، به اعتقاد مشهور میان مورخان شیعه، در بیستم ماه جمادی‌الثانی سال پنجم بعثت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) به دنیا آمد.

برای حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در منابع القاب بسیاری ذکر شده است. در حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام) آمده است: «براى فاطمه نزد خداى عزوجل نه نام است: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، راضیه، مرضیه، محدثه، زهرا.» (۱)

 

علت نام‌گذاری حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) به فاطمه

جوینی عالم بزرگ اهل‌سنت روایت کرده است: «رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) فرمودند: دخترم را فاطمه نامیدم؛ زیراکه خداوند او و دوستدارانش را از آتش جهنم دور کرده است.» (۲)
علامه مجلسی در بحار الانوار و شیخ طوسی در الامالی نیز به این روایت اشاره کرده‌اند. (۳)

معنی نام فاطمه

کلمۀ فاطمه اسم فاعل است که از مصدر «ف،ط،م» گرفته شده است؛ فَطمَ در زبان عربی به معنی بریدن، قطع کردن و جدا شدن آمده‌است.

 

شهادت ثالثه گفتن حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) هنگام تولد

مرحوم شیخ صدوق از مفضل بن عمر از امام صادق (علیه‌السلام) روایت کرده است: «در بخشى از حديث شريف پیرامون ولادت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) نقل کرده‌اند که حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها)  هنگام تولد به سخن درآمدند وفرمودند: گواهی می‌دهم که معبودی جز، الله نیست و پدرم رسول خدا و سرور انبیاست و شوهرم سرور اوصیاست و فرزندانم سروران نوه‌های پیامبرانند.» (۴)

 

برتری خانۀ حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) و امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)

آلوسی ازمفسرین و علمای بزرگ اهل‌سنت روایت کرده است: «رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) آیۀ۳۶ سورۀ نور را تلاوت فرمود: در خانه‌هایی که خداوند اجازه فرمود کە بلندمرتبه و رفیع گردیدە شوند، و در آن‌ها اسم خداوند برده شود.

شخصی پرسید: منظور کدام خانه‌ها است؟ حضرت فرمود: خانه‌های پیامبران. ابی‌بكر پرسید: آيا خانۀ على و فاطمه هم از همان خانه‌ها است؟ آن حضرت فرمود: بلی، از برترین آن است.» (۵)

 

 

منابع
۱. شیخ صدوق، الخصال، ج ۲، ص ۴۱۴
۲. فرائد السمطين، تألیف جوینی، جلد ٢، صفحۀ ٥٨
۳. بحار الانوار ، تألیف علامه مجلسی جلد ۶۵، صفحۀ ۱۳۳، الامالی، تألیف شیخ طوسی مجلس ،۱۱، حدیث ۱۸، صفحۀ ۲۹۴
۴. الامالی، تألیف شیخ صدوق، مجلس ٨٧، حديث ١، صفحۀ ۶۹۱
۵.روح المعانى فى تفسير القرآن العظيم و السبع المثانی، تألیف آلوسی، جلد ١٨، صفحۀ ١٧۴

مطالب بیشتر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *