«حذیفه بن یمان» در روز نهم ربیع‌الاول به محضر رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مشرف شد.
حذیفه می‌گوید: «امیرالمؤمنین و امام حسن و حسین (علیهم‌السلام) را دیدم که با رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) غذا میل می‌فرمودند و آن حضرت به روی آن‌ها تبسم می‌نمود و به امام حسن و حسین (علیهما‌السلام) می‌فرمود:
«بخورید! و مسرور باشید و گوارا باد بر شما برکت و سعادت این روز و روزی که خداوند متعال در آن اعمال و دعای محبان و شیعیان شما را قبول می‌فرماید. همانا من امر کرده‌ام ملائکه‌ام را در هفت آسمانم که برای شیعیان و محبّان شما عید بگردانند.»
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: ای حذیفه! خدای تعالی به من وحی فرمود:
«ای محمد! همانا که من این روز را عید گردانیدم برای تو و اهل‌بیت تو و برای هرکسی که تبعیت آن‌ها را بکند از مؤمنان و شیعیانشان و قسم می‌خورم به عزت و جلال و مقام و منزلتم که قطعاً من دوست می‌دارم هرکسی را که به خاطر من این روز را عید بگیرد، به او ثواب آن‌ها که دور عرش را احاطه کرده‌اند داده می‌شود و قبول نمایم شفاعت او را نسبت به نزدیکان و محارمش و زیاد کنم مال او را اگر گشادگی دهد بر خود و عیال خود در این روز و هر سال در این روز صدها هزار نفر از موالیان و شیعیان شما را از آتش جهنّم آزاد گردانم و اعمالشان را قبول نمایم و گناهانشان را بیامرزم.»
سال‌ها بعد زمانی که امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) مرا دیدند فرمودند: «ای حذیفه! آیا به یاد داری آن روزی را که آمدی به نزد سرور من رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و من و دو سبط او نزد او بودیم و با او غذا می‌خوردیم، پس ایشان تو را بر فضیلت این روز آگاه ساخت؟»
حذیفه گوید: «عرض کردم بله، ای برادر رسول خدا.»
امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) فرمودند: «به خدا سوگند که این روز، روزی است که خدای تعالی در آن دیدۀ آل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را روشن گردانید و همانا که من برای این روز هفتادودو نام می‌دانم.»
منبع: بحار الانوار، جلد ۳۱، صفحات۱۲۰ تا ۱۲۹
