در قسمت دوم این مطلب شبهه منافقين در معناى «مولى» بیان شد، در این قسمت شبهه منافقين در نسبت غدير به امر الهى بیان می شود:
۳. شبهه منافقين در نسبت غدير به امر الهى[۵]
پس از اتمام خطبه غدير و بيعت همگانى با اميرالمؤمنين عليه‌السلام، سومين روش در شبهه اندازى نسبتِ ساختگى بودن مراسم غدير از سوى پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله و نسبت غير حقيقى آن به خدا بود.
اين مطلب را منافقين رسماً دامن زدند و علناً بر زبان آوردند. كيفيت به ميان آوردن اين شايعه هم در اين قالب بود كه «خدا به او امر نكرده و اين مطلبى است كه از پيش خود ساخته و به خدا نسبت مى دهد»، كه در عربى از آن با كلمه «تَقَوُّل» ياد مى شود، و سپس كلمه «كذّاب» را هم به آن افزودند، و براى توجيه علت اين «تقوُّل» هدف شرافت دادن به پسر عمويش را مطرح كردند.
آنچه در اين باره شايع كردند و با كلماتشان به تخريب اذهان مردم پرداختند عبارت بود از:
«لا وَ اللَّهِ ما اَمَرَهُ اللَّهُ بِهذا، وَ ما هُوَ اِلاّ شَىْءٌ يَتَقَوَّلُهُ! اِنَّ مُحَمَّداً كَذّابٌ عَلى رَبِّهِ وَ ما اَمَرَهُ اللَّهُ بِهذا فى عَلِىٍّ! وَ اللَّهِ ما هذا مِنْ تِلْقاءِ اللَّهِ وَ لكِنَّهُ اَرادِ اَنْ يُشَرِّفَ ابْنَ عَمِّهِ:
نه به خدا قسم، خدا او را به اين مطلب امر نكرده است؛ و اين نيست مگر چيزى كه به ناحق به خدا نسبت مى دهد! محمد بر پروردگارش دروغ مىبندد و خداوند چنين دستورى درباره على به او نداده است!»
به خدا قسم اين مطلب از جانب خدا نيست، و او قصد دارد پسر عمويش را شرافت دهد.
اين توطئه و شبهه فوراً از سوى خداوند تعالى در نطفه خفه شد و ده آيه از سوره حاقّه در تأييد پيامبر صلى‌الله‌عليه‌و‌آله و وَحْيانى بودن غدير نازل شد و بنيانى محكم براى غدير را تا ابديت در متن قرآن پايه گذارى كرد.
آيات ۴۳ تا ۵۲ سوره حاقه كه مى فرمايد:
«تَنْزيلٌ مِنْ رَبِّ الْعالَمينَ. وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنا بَعْضَ الاَقاويلِ. لاَخَذْنا مِنْهُ بِالْيَمينِ. ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ الْوَتينَ. فَما مِنْكُمْ مِنْ اَحَدٍ عَنْهُ حاجِزينَ. وَ اِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقينَ. اِنّا لَنَعْلَمُ اَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبينَ وَ اِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكافِرينَ. وَ اِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقينِ. فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظيمِ»:
«نازل شده از پروردگار عالم است. اگر بعضى گفتهها را به ناحق به ما نسبت دهد دست راست او را مى گيريم و سپس رگ گردن او را قطع مى كنيم، و هيچ يک از شما نمى تواند ما را از چنين برخوردى مانع شود.
اين يادمانى براى متقين است. ما مىدانيم كه در ميان شما تکذیب كنندگان وجود دارند. اين حسرت بر کافران است و یقین حقيقى است. پس به نام پروردگار عظيمت تسبيح بگو».
پاسخى كه اين آيات به شايعه نسبت نداشتن غدير به خداوند مى داد اين گونه بود كه مى فرمايد:
«ولایت على نازل شده از پروردگار عالم است. اگر محمد بعضى از گفته ها را به ناحق به ما نسبت دهد ما دست راست او را مى گيرم و سپس رگ گردن او را قطع مى كنيم، و هيچكس از شما نمى تواند مانع چنين كارى شود.
ولايت على يادآورى براى متقين در عالم است، و ما مى دانيم كه در ميان شما تکذیب كنندگانى نسبت به ولايت على وجود دارد كه ابوبكر و عمر هستند.
على حسرت بر كافران است و ولايت او يقينِ حقيقى است. پس اى محمد، با نام پروردگار عظيمت تسبيح بگو و او را شكر كن بر اين فضيلتى كه به تو عنايت كرده است».[۶]
ادامه این مطلب را در قسمت چهارم بخوانید.
منابع:
- واقعه قرآنى غدير: ص ۱۳۸. سخنرانى استثنائى غدير: ص ۲۹ – ۳۴.
- بحار الانوار: ج ۹ ص ۲۲۸ و ج ۲۴ ص ۳۳۷ و ج ۳۶ ص ۱۴۹،۱۰۱ و ج ۳۷ ص
