شیخ فرید‌الدین عَطّار نیشابوری شاعر و عارف فارسی‌زبان قرن ششم و هفتم قمری است. او با علوم مختلفی مانند قرآن، حدیث، فقه، تفسیر، طب، نجوم و کلام آشنایی داشت.
عطار اشعار بسیاری در فضیلت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام سروده است:
«رونقی کان دین پیغمبر گرفت
از امیر مؤمنان حیدر گرفت»
برای عطار، امیرالمؤمنین علیه‌السلام نه فقط وصی پیامبر، که قلبِ تپندۀ قرآن و جانِ حقیقت بود؛ آن‌جا که گفت:
«قلب قرآن، قلبِ پر قرآن اوست
وال من والاه اندر شأن اوست»
