خواجه شمس‌الدین محمد شیرازی متخلص به « حافظ » و مشهور به لسان‌الغیب، غزلسرای بزرگ و از بزرگان شعر و ادب پارسی است.
زبان مورد علاقه حافظ شیرازی در غزل، زبان استعاری است و استفاده از نمادهای مختلف زمینه تفسیرهای متعدد از غزل او را فراهم ساخته است. او کمتر اشاره مستقیمی به اشخاص دارد.
با این حال حافظ در یک رباعی اشاره‌ای مستقیم به امیرالمومنین علی علیه‌السلام دارد و ساقی کوثر را واسطه فیض حق معرفی می‌کند.
« مردی ز کَنندۀ در خیبر پرس
اسرار کرم ز خواجۀ قنبر پرس
گر طالب فیض حق به صدقی حافظ
سرچشمۀ آن ز ساقی کوثر پرس »
