مصلح الدین ابومحمد عبدالله سعدی شیرازی یکی از بزرگ ترین شعرای ایران در حدود سال ۶۰۵ هجری در خانواده ای اهل علم در شیراز متولد شد و نزد بزرگانی چون شهاب الدین سهروردی تلمذ نمود.
شاهکار جهانی او گلستان و بوستان بارها به زبانهای گوناگون در کشورهای مختلف به چاپ رسید.
اما نکته جالب توجه در آثار سعدی شیرازی این شاعر بزرگ در جایی است که واقعه غدیر را به زیباترین صورت ممکن به نظم بیان کرده است:
« به آن روزی که وحی آمد نبی را
که از پالان اشتر، ساخت منبر
که بعد از مصطفی در کل عالم
نبُد فاضل‌تر و بهتر ز حیدر
پس از احمد، امامِ حق، علی دان
که بود او نفس معصوم مطهر »
غدیر، بزرگ و بلندمرتبه است؛ بزرگ‌تر از هر اسم و رسم و مقامی؛
پس برای بزرگ شدن، باید بر آستانِ امیرالمومنین علی علیه‌السلام زانو زد…
