لقب در میان اعراب از دیرباز به عنوان یکی از مهمترین عناصر هویت بخش به افراد، حائز اهمیت بوده و در ادبیات عرب چیزی به غیر از نام مستعار شخص محسوب می‌شود. در میان تمام افراد در طول تاریخ تا کنون، شخصی که از بیشترین، زیباترین، شایسته‌ترین و خاص‌ترین القاب بهره می‌برد بدون شک حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است.
شخصیت والای ایشان بهره‌مند از القابی است که تنها مختص اوست و هیچکس در آن شریک نیست. برای مثال امیرالمؤمنین، خیرالبریه، مرتضی، حیدر، مولی الموحدین، اخ الرسول، زوج البتول و … از جمله القابی است که تنها تداعی کننده نام علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام و کسی را جز آن ذات مقدس بدان راهی نیست. اما در این میان القاب دیگری وجود دارد که تنها شایسته و سزاوار ایشان است که به غلط به دیگران منتسب شده و بنا بر احادیث، روایات و اقوال معروف مسلمین، تنها صاحب اصلی آن‌ها حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام است و بس.
ذوالنورين
ذوالنورین به معنای صاحب دو نور از القاب حضرت علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام است که به دیگری نسبت می دهند. ذوالنورین کسی است که صاحب دو نور نیّر است و طبق احادیث و روایات بر سبطین حضرت رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله یعنی سبط اکبر، حضرت امام حسن و سبط اصغر، حضرت امام حسين عليهماالسلام اشاره دارد.
دو نوری که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آنان را «سیدا شباب اهل الجنه» عنوان نمود که زیست مومنانه و عابدانه این بزرگواران گواهی بر این مدعاست. برخی با نسبت دادن این لقب به دیگری به جهت ازدواج با دو دختر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله وی را ذوالنورین می دانند، در صورتی که جدا از مساله رد این مهم به استناد برخی منابع مستدرک، اساسا داماد پیامبر بودن فضیلت نبوده چراکه در میان ازدواج کنندگان با دختران ایشان نام پسران ابولهب و همچنین کشته شدگان جنگ بدر نیز به چشم می خورد.
فاروق اعظم
فاروق به معنای جدا کننده حق از باطل است. ملقب به فاروق، حقی است که وقتی حاضر می شود باطل زاهق می گردد و فنا می شود. چنانکه حضرت حق در سوره اسرا آیه ۸۱ می فرماید: «وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا؛ و بگو که حق آمد و باطل نابود شد، که باطل خود لایق محو نابودی ابدی است.»
پیامبر بزرگ اسلام در حدیثی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام را فاروق اعظم و صدیق اکبر می نامند؛ همانطور که بر اساس منابع تاریخی در زمان حیات ایشان تنها وی را بدین القاب می خواندند و اسناد مبنی بر انتساب این القاب به دیگران به دوران پس از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله باز می گردد!
صديق اكبر
همانگونه که پیشتر اشاره شد بنابر احادیث، مشی زندگی و اقوال متقن، «صديق» تنها لايق حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است که در سخت ترین شرایط، سخن مبهم و کذب بر زبان نراند و تنها پاسدار حقیقت بود.
در حالی که برخی با جعل احادیث و روایات، سعی در انتساب این لقب به کسانی دارند که قرائن و شواهد چیزی جز این را نشان می دهد. چنانچه پس از تصریح پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله، حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می فرمایند: «من بنده خدا، برادر رسول خدا و صدیق اکبر هستم، پس از من جز “دروغگو” کسی دیگر خود را “صدیق“ نخواهد خواند، من هفت سال قبل از دیگران نماز می خواندم! » ایشان ایمان آورد پیش از دیگران ، اسلام آورد پیش از دیگران!
سيف الله
سيف الله به معنی «شمشیر خدا» لقبی برازنده علی‌بن‌ابیطالب علیه‌السلام است که بنابر تاریخ و اسناد مکرر و همچنین تصریح حضرت ختمی مرتبت شایسته حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام است.
به قطع شمشیر خدا کسی است که هیچگاه به دشمن پشت نکرده و پی در پی با یاد و نام خدا و نیتی خالص در راه اسلام پیکار می کند. سیف الله برازنده کسی است که در جنگ احد بعد از جراحت شدید و اصابت شصت و چند ضربه، چنان پایمردی می کند که جبرئیل علیه السلام از جانب حق تعالى ندا می دهد: «لاَ سَيْفَ إِلاَّ ذُو اَلْفَقَارِ ، لاَ فَتَى إِلاَّ عَلِيٌّ ».
حرف آخر
انکار کنندگان احادیث پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله تعویج دهندگان مسیر تاریخ ، بدعت گذاران و متغیرین احکام خدا و فراریان غزوه حنین، نمی توانند صدیق، فاروق، ذوالنورین و سیف الله باشند.
منبع
برگرفته از «خم خانه»؛ ویژه‌نامه آستان مقدس علوی برای عید غدیر
