جمع کثیری از علمای اهل سنت و جماعت به صحت «حدیث غدیر» تصریح کرده‌اند که به مشهورترین و معروف‌ترین آن‌ها نزد اهل سنت اشاره می‌شود.
«ابن حجر عسقلانی» درباره این حدیث می‌گوید: «حدیث “من کنت مولاه فهذا علی مولاه” را ترمذی و نسائی به چندین صورت مختلف آورده‌اند و “ابن عقده” آن‌ها را در یک کتاب جمع‌آوری کرده و بسیاری از سندهای آن صحیح و حسن است.»[۱]
«ذهبی» در «تصحیح حدیث» می‌گوید: «مطلب بن زياد، از عبدالله بن محمد بن عقيل چنین روایت می‌کند: “من به همراه علی بن حسین و محمد بن حنفیه و ابوجعفر در خانه جابر بودم که مردی از مردم عراق وارد شد و گفت: “تو را به خدا سوگند مرا از آن‌چه از رسول خدا دیدی و شنیدی باخبر کن”، پس گفت: “ما در جحفه غدیر خم بودیم و مردم بسیاری از جهینه و مزینه و غفار حضور داشتند، پس رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله از خیمه سوی ما بیرون آمدند و سه مرتبه با دست‌شان اشاره کردند و دست “علی” علیه‌السلام را گرفتند و فرمودند: “من كنت مولاه فعلي مولاه” (هرکس که من مولا و سرپرست اویم، از این پس علی مولا و سرپرست اوست).»[۲]
[۱] فتح الباری، ابن حجر، جلد ۷، صفحه ۶۱.
[۲] سیره أعلام النبلاء، ذهبی، جلد ۸، صفحه ۳۳۴.
