آیه مورد بحث امروز آیه ۲۴ از سوره حَشر می‌باشد:
خداوند در آیه ۲۴ از سوره حَشر می‌فرماید:
«هُوَ اللهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ ؛
او خداوندى است هستى بخش، آفريننده‌اى ابداع‌گر، و صورت‌گر [بى‌نظير]؛ از آن اوست بهترين نامها؛ آنچه در آسمان‌ها و زمين است تسبيح او مى‌گويند؛ و او توانا و حكيم است.»
پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله
- پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید: «خداوند تبارک‌وتعالی نودونه نام دارد. هرکس آن‌ها را شمارش کند، وارد بهشت می‌شود. آن نامها چنین است: الله، اله، واحد، احد، صمد، اول، آخر، سمیع، بصیر، قدیر، قاهر، علی، اعلی، باقی، بدیع، باریء، اکرم، ظاهر، باطن، حیّ، حکیم، علیم، حلیم، حفیظ، حق، حسیب، حمید، حفّی، رب، رحمن، رحیم، ذاریء، رازق، رقیب، رؤوف، بارّ، سلام، مؤمن، مهیمن، عزیز، جبّار، متکبّر، سید، سبوح، شهید، صادق، صانع، طاهر، عدل، عفو، غفور، غنی، غیاث، فاطر، فرد، فتّاح، فالق، قدیم، ملک، قدّوس، قوی، قریب، قیّوم، قابض، باسط، قاضی حاجات، مجید، مولی، منّان، محیط، مبین، مقیت، مصور، کریم، کبیر، کافی، کاشف الضر، وتر، نور، وهاب، ناصر، واسع، ودود، هادی، وفی، وکیل، وارث، برّ، باعث، تواب، جلیل، جواد، خبیر، خالق، خیر الناصرین، دیّان، شکور، عظیم، لطیف، شافی.»[۱]
- حضرت محمد مصطفی صلی‌الله‌علیه‌وآله در کلامی دیگر در رابطه با این آیه فرمودند: «خداوند تبارک‌وتعالی نودونه نام دارد. هرکس او را به این نامها بخواند، دعای او را استجابت می‌کند و هرکس آن‌ها را بر شمرد، وارد بهشت می‌شود.»[۲]
مولای متقیان علیه‌السلام
- امیرالمومنین علی علیه‌السلام می فرماید: «من به راه‌های آسمان‌ها از راه‌های زمین آشناترم. ما اسم ذخیره شده و مخفی [خداوند] هستیم؛ ما بهترین نامها هستیم که وقتی از خدای عزّوجلّ به‌وسیله‌ی آن درخواست شود، اجابت کند.»[۳]
- امیرالمومنین علی علیه‌السلام در بیانی دیگر فرمودند: «أَنَا أَسْمَاءُ اللَّهِ الْحُسْنَی وَ أَمْثَالُهُ الْعُلْیَا، وَ آیَاتُهُ الْکُبْرَی؛ منم نام‌های نیکوی خداوند، نام‌های بالای او و نشانه‌های بزرگ او.»[۴]
امام محمد باقر علیه‌السلام
امام باقر علیه‌السلام در رابطه با اسامی پروردگار که در این آیه بدان اشاره شده فرموده اند: «ما آن اسمای حسنی هستیم که خداوند عملی را از بندگان قبول نخواهد کرد مگر با معرفت ما، به خدا قسم! ما همان کلماتی هستیم که آدم (علیه السلام) از خدا فراگرفت و بعد توبه‌اش پذیرفته شد.»[۵]
منابع
[۱] تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۸۰ التوحید، ص۱۹۴/ نورالثقلین/ البرهان.
[۲] تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۸۰ التوحید، ص۱۹۵/ نورالثقلین/ البرهان؛ «دعاها» بدل «دعاالله بها».
[۳] تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۸۲ بحارالأنوار، ج۲۷، ص۳۸.
[۴] تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۸۲ مختصرالبصایر، ص۱۳۲.
[۵] تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۱۸۲ بحارالأنوار، ج۲۵، ص۵.
