شب نوزدهم ماه مبارک رمضان به پایان رسید، امیرالمومنین علیه‌السلام، رفته رفته آماده رفتن به مسجد برای اقامه نماز شدند.
حضرت پس از ورود به مسجد کوفه، در تاریکی چند رکعت نماز خوانده مشغول تعقیبات نماز شدند. پس از آن به پشت بام مسجد ندای اذان سر داد و خفتگان در مسجد را بیدار نمود. سپس آرام آرام نزدیک محراب شد و با حضور قلب مشغول نماز شدند.
“ابن ملجم مرادی” در نقشه خائنانه‌اش تصمیم گرفته بود تا آن حضرت را به هنگام برخاستن از رکوع و یا سر برداشتن از سجده هدف گیرد. .
هنگامی که امیرالمومنین علیه‌السلام سر از سجده برداشت، آن ملعون با شمشیر زهرآلودش، فرق مولایمان امیرالمومنین علیه‌السلام را شکافت.
امیرالمومنین علی علیه‌السلام با صورت به محراب افتاد در حالی که زمزمه کنان می‌گفت:
«بسم الله و بالله وعلی ملة رسول الله: فزت و رب الکعبه»
به پروردگار کعبه رستگار و کامیاب شدم.
شعری در وصف لحظه ضربت خوردن امیرالمومنین علیه‌السلام :
شده نزدیک‌تر از قبل، شهادت به علی
اقتدا کرده به همراه جماعت به علی
با سر تیغ جدا کردنشان دشوار است
بس که چسبیده در این لحظه عبادت به علی
فرق شمشیر عرب با همه در یک چیز است
به عقب خم شده از شرم اصابت به علی…
درد این‌جاست که در دست دگر خنجر داشت
هر که آمد بدهد دست رفاقت به علی…
روزگاری همه از تیغ دو دم می‌گفتند
افتخارش به عرب ماند، جراحت به علی!
کاسۀ شیری و دستان یتیمی لرزان
این خبر را برسانید سلامت به علی
محمد حسین ملکیان
