پنجره ای که ضریح مطهر امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را احاطه کرده و در میان آن، صندوق خاتم کاری‌شده قرار دارد. در پایین، سنگ مرمر سفید به ارتفاع تقریبا دو وجب دور صندوق را فراگرفته است.
تاریخ پنجره اخیر به سال ۱۳۶۱ هجری باز می‌گردد و پیش از آن پنجره‌های دیگری نیز بوده‌اند که مزار مطهر امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را فرا گرفته بودند. هنر، دقت و نوآوری و ابداع ویژگی همه آنها بود.
در سال ۱۲۰۲ هجری، روی مرقد مطهر یک پنجره نقره نصب شد. در سال ۱۲۰۴ هجری برابر با ۱۷۸۹ میلادی، به دستور «محمد خان قاجار» بنیانگذار سلسله قاجاریه، پنجره نوسازی شد. وی نام و تاریخ نوسازی را روی درب پنجره نوشت. این پنجره به شکل سوله (مستطیل) بود.
در سال ۱۳۵۶ هجری «سیدطاهر سیف الدین»، امام طایفه «البهره»، دستور ساخت پنجره‌ای جدید برای مرقد امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام را داد. ساخت این پنجره پنج سال در هند ادامه داشت و هزینه ساخت آن هشتاد هزار دینار شد.
در این پنجره، از ده هزار و پانصد مثقال طلا و دو میلیون مثقال نقره استفاده شده بود و دور تا دور پنجره را قصیده‌ای از سیدطاهر بن سیف الدین فرا گرفته بود.
برخی منابع اظهار داشتند که این پنجره حاوی هشت هزار و هفتصد و پنجاه مثقال طلای خالص و یک میلیون و پانصد هزار مثقال نقره بود.
از این پنجره در روز تولد امام علی علیه‌السلام در سیزدهم رجب سال ۱۳۶۱ هجری رونمایی شد. شهر نجف اشرف در روز رسیدن پنجره روی صد و بیست صندوق، لباسی نو و تمیز به تن کرد.
(پنجره پس از رسیدن) روی مرقد مطهر نصب شد و به همین مناسبت جشن بزرگی در دو سطح مردمی و حکومتی برگزار شد که در آن، «نوری السعید»، نخست وزیر وقت و «سید عبدالمهدی المنتفکی»، عضو مجلس اعیان عراق مشارکت داشتند. در این مراسم، قصیده‌ها و سخنرانی‌ها شد که در آنها اعضای جمعیت «سازمان ادبیات» و جمعیت «باشگاه النشر»
و همچنین مدیرکل وقت اوقاف عراق نیز شرکت داشتند. در این بین «شیخ حسن بن الشیخ کاظم سبتی» شعری درباره نوسازی پنجره و سال نصب آن سرود. در سال ۱۹۸۵، حکومت وقت عراق اقدام به طلاکاری مجدد ضریح مطهر و آراستن آن به حریر طبیعی کار شده با طلای خالص کرد.
