علامه مجلسی در بحارالانوار یکی از وقایع مشهور از کرامات امیرالمؤمنین را نقل می‌کند با ذکر این نکته که در زمان نزدیک به ما رخ داده است.
ماجرا اینگونه بوده است که گروهی از شیعیان اهل بحرین برای زیارت امام حسین علیه السلام و درک برخی زیارات خاص، عازم عراق شدند. اما چون حرکت کاروان کند بود نتوانستند به موقع به کربلا و زیارت خاص آن روز برسند بلکه در آن روز به شهر الغری (نجف) رسیدند. آن روز هوا در نجف بارانی بود و زمین گل‌آلود و درهای حرم نیز بسته بود.
مولانا محمود یکی از خادمان حرم امیرالمونین علی علیه‌السلام درهای حرم را بسته بود. پس نزد او رفتند و از او خواستند درها را باز کند. او درخواستشان را نپذیرفت و گفت: «از پشت پنجره زیارت کنید.»
زائران بحرین ناامید، رو به حرم امام علی علیه‌السلام کردند، تضرع و زاری کردند و گفتند: «از زیارت فرزندت (امام حسین علیه‌السلام) محروم شدیم، پس ما را از زیارت خود محروم مکن. ما از شیعیان تو هستیم و از راه دور به نزدت آمده‌ایم.»
در این هنگام قفل‌ها افتاندند و درهای حرم به طور معجزه‌آسایی باز شدند و آنها وارد شده و به زیارت رفتند.
این داستان بین اهالی نجف و اهالی بحرین بسیار مشهور است.
منبع
بحار الانوار، ج ۹۷، ص ۲۵۴.
